پریودنتیت (periodontitis) که بیماری لثه نیز نامیده می شود، یک عفونت جدی لثه است که به بافت نرم اطراف دندان آسیب می رساند. بدون درمان، پریودنتیت می تواند استخوانی را که از دندان های شما حمایت می کند، از بین ببرد. این می تواند باعث لق شدن دندان ها یا از دست دادن دندان شود.

پریودنتیت بیماری شایع اما معمولاً قابل پیشگیری است. این بیماری اغلب نتیجه عدم مراقبت از دهان و دندان است. برای کمک به پیشگیری از پریودنتیت یا افزایش شانس درمان موفقیت آمیز، حداقل دو بار در روز مسواک بزنید، روزانه نخ دندان بکشید و به طور منظم معاینات دندانپزشکی را انجام دهید.

علائم بیماری پریودنتیت چیست؟

لثه های سالم سفت هستند و به خوبی در اطراف دندان قرار می گیرند. رنگ لثه های سالم می تواند متفاوت باشد. ممکن است در برخی افراد از صورتی روشن تا صورتی تیره و در برخی دیگر قهوه ای باشد.

علائم پریودنتیت می تواند شامل موارد زیر باشد:

• لثه های متورم یا پف کرده.
• لثه های قرمز روشن، قرمز تیره یا بنفش تیره.
• لثه هایی که هنگام لمس حساس می شوند.
• لثه هایی که به راحتی خونریزی می کنند.
• خون آمدن لثه هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن.
• بوی بد دهان که از بین نمی رود.
• چرک بین دندان ها و لثه ها.
• لق شدن دندان یا از دست دادن دندان.
• جویدن دردناک
• فضاهای جدیدی بین دندان ها ایجاد می شود که شبیه مثلث های سیاه هستند.
• عقب رفتن لثه ها

علت بیماری پریودنتیت

در بیشتر موارد، ایجاد پریودنتیت با پلاک شروع می شود. پلاک یک لایه چسبناک است که عمدتاً از باکتری ساخته شده است. هنگامی که نشاسته و قند موجود در غذا با باکتری‌هایی که معمولاً در دهان باشد، پلاک روی دندان‌ها ایجاد می‌شود. مسواک زدن دو بار در روز و نخ دندان کشیدن یک بار در روز پلاک را از بین می برد، اما پلاک به سرعت برمی گردد.

اگر پلاک روی دندان‌ بماند، می‌تواند زیر خط لثه سخت شود و به جرم دندان تبدیل شود. از بین بردن تارتار دشوارتر است. شما نمی توانید با مسواک زدن و نخ دندان از شر آن خلاص شوید – برای از بین بردن آن به یک تمیز کردن حرفه ای دندان نیاز دارید. پلاک می تواند باعث التهاب لثه، خفیف ترین شکل بیماری لثه شود. ژنژیویت تحریک و تورم بافت لثه اطراف ریشه دندان است. التهاب لثه را می توان با درمان حرفه ای و مراقبت های دهانی خوب در خانه برطرف کرد.

تحریک و تورم مداوم لثه که التهاب نامیده می شود، می تواند باعث پریودنتیت شود. در نهایت این باعث می شود که فاصله عمیقی بین لثه و دندان ایجاد شود. این فاصله ها با پلاک، جرم و باکتری پر می شوند و با گذشت زمان عمیق تر می شوند. در صورت عدم درمان، عفونت های کهنه باعث از بین رفتن بافت و استخوان فک می شوند. در نهایت ممکن است یک یا چند دندان را از دست بدهید. همچنین، التهاب مداوم می تواند سیستم ایمنی بدن را تحت فشار قرار دهد و باعث سایر مشکلات سلامتی شود.

عواملی که می توانند خطر پریودنتیت را افزایش دهند عبارتند از:

• التهاب لثه
• عادات بد مراقبت از سلامت دهان
• سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو
• تغییرات هورمونی، مانند تغییرات مربوط به بارداری یا یائسگی
• استفاده تفریحی از مواد مخدر، مانند کشیدن ماری جوانا یا استعمال دخانیات
• چاقی
• تغذیه نامناسب، از جمله سطح پایین ویتامین C
• ژنتیک
• داروهای خاصی که باعث خشکی دهان یا تغییر لثه می شوند
• شرایطی که ایمنی را کاهش می دهد، مانند سرطان خون، HIV/AIDS و درمان سرطان
• برخی بیماری ها مانند دیابت، آرتریت روماتوئید و بیماری کرون

عوارض پریودنتیت

پریودنتیت می تواند باعث از دست دادن دندان شود. باکتری هایی که باعث پریودنتیت می شوند می توانند از طریق بافت لثه وارد جریان خون شما شوند و احتمالاً سایر قسمت های بدن شما را تحت تأثیر قرار دهند. به عنوان مثال، پریودنتیت با بیماری های تنفسی، آرتریت روماتوئید، بیماری عروق کرونر، زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد و مشکلات کنترل قند خون در دیابت مرتبط است.

جلوگیری از ابتلا به پریودنتیت

بهترین راه برای پیشگیری از پریودنتیت این است که عادت کنید از دهان و دندان خود مراقبت کنید. این روال را از سنین پایین شروع کنید و آن را در طول زندگی حفظ کنید.

مراقبت خوب از دهان این بدان معناست که دندان های خود را حداقل دو بار در روز به مدت دو دقیقه مسواک بزنید – صبح و قبل از رفتن به رختخواب – و حداقل یک بار در روز از نخ دندان استفاده کنید. نخ دندان کشیدن قبل از مسواک زدن به شما این امکان را می دهد که تکه های غذا و باکتری های شل شده را پاک کنید. مراقبت خوب از دهان دندان ها و لثه های شما را تمیز نگه می دارد و باکتری هایی که باعث بیماری پریودنتال می شوند را از بین می برد.

ویزیت منظم دندانپزشکی معمولاً هر 6 تا 12 ماه یکبار برای تمیز کردن به دندانپزشک خود مراجعه کنید. اگر عوامل خطری دارید که شانس ابتلا به پریودنتیت را افزایش می‌دهند – مانند خشکی دهان، مصرف برخی داروها یا سیگار کشیدن – ممکن است بیشتر به تمیز کردن حرفه‌ای نیاز داشته باشید.

پریودنتیت چگونه تشخیص داده می شود؟

دندانپزشک می تواند پریودنتیت را در طول معاینه دندان تشخیص دهد:

• از شما در مورد علائم و سابقه پزشکی خود سوال می کند
• لثه ها را معاینه می کند
• از یک پروب پریودنتال، که مانند یک خط کش کوچک است، استفاده می کند
• برای بررسی از دست دادن استخوان از دندان با اشعه ایکس عکس گرفته شود
• احتمالاً شما را به پریودنتیست، متخصص بیماری های لثه ارجاع می دهد

پریودنتیت چگونه درمان می شود؟

درمان بیماری لثه به وسعت و شدت بیماری شما بستگی دارد. گزینه های غیر جراحی و جراحی برای درمان پریودنتیت وجود دارد.

درمان های غیر جراحی پریودنتیت:

• آنتی بیوتیک ها
   دندانپزشک ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی را برای مبارزه با عفونت تجویز کند. یا ممکن است یک آنتی بیوتیک موضعی زیر لثه های شما قرار دهند تا ناحیه آسیب دیده را هدف قرار دهند.
• جرم گیری تمیز کردن عمقی ریشه
   همچنین به عنوان یک تمیز کردن عمیق دندان شناخته می شود، جرم گیری و پلنینگ ریشه شبیه به تمیز کردن روتین است. تفاوت این است که برای بی حس کردن لثه ها بی حسی موضعی دریافت خواهید کرد. این به دندانپزشک یا متخصص بهداشت شما اجازه می دهد تا باکتری ها را در اعماق زیر خط لثه شما پاک کند.
  آنها همچنین ریشه دندان های شما را صاف می کنند تا از تجمع بیشتر پلاک ها و باکتری ها جلوگیری کنند. جرم گیری و روت پلنینگ اغلب در دو یا چند ویزیت در مطب دندانپزشک یا پریودنتیست انجام می شود.

درمان جراحی پریودنتیت

• جراحی فلپ
   در طی این روش، پریودنتیست (متخصص لثه) برشی در امتداد خط لثه ایجاد می کند و به طور موقت بافت لثه شما را از دندان های شما بلند می کند. سپس می تواند ریشه های دندان را به راحتی ببیند و آنها را به طور کامل تمیز کند.
• پیوند استخوان دندان
   اگر بیمار بافت استخوان زیادی از دست داده باشد، دندانپزشک یا پریودنتیست ممکن است پیوند استخوان را توصیه کند. در طول این روش، آنها مواد پیوند استخوان را در مناطقی که بافت استخوانی از دست رفته قرار می دهند.
• پیوند لثه
  پریودنتیت می تواند باعث جدا شدن بافت لثه از دندان ها شود. این تحلیل لثه است و ریشه دندان‌های را در معرض دید قرار می‌دهد و باعث می‌شود آنها بلندتر به نظر برسند. برای جایگزینی بافت از دست رفته اطراف دندان، دندانپزشک یا پریودنتیست شما ممکن است پیوند لثه را توصیه کند. در طی این جراحی، پیوند بافتی را در اطراف دندان‌های آسیب‌دیده قرار داده و آن را در جای خود بخیه می‌زنند.
• بازسازی بافت
  در طول این روش، دندانپزشک یا پریودنتیست یک غشای زیست سازگار ویژه را بین استخوان موجود و دندان قرار می دهد. این غشاء از رشد بافت ناخواسته در ناحیه جلوگیری می کند و در عوض استخوان را تشویق می کند تا دوباره رشد کند.
• PRP
   اگر بافت استخوان یا لثه را از دست داده اید،PRP می تواند به بازسازی آن کمک کند. دندانپزشک یا پریودنتیست پلاسمای غنی از پلاکت را از نمونه خون بدست می آورد. پس از گرفتن نمونه خون، آن را در یک سانتریفیوژ می چرخانند تا پلاسمای شما را از گلبول های قرمز و سفید جدا کند. سپس، پلاسمای غنی از پلاکت را در نواحی کمبود قرار می دهند تا رشد استخوان جدید را تشویق کنند.